1960’LI YILLARIN ANAMUR’U VE FİLATELİ SEVDAM

     60 yıl önce Anamur; kendi halinde, gürültüsü patırtısı olmayan, herkesin birbirini tanıdığı, bahçe içinde müstakil evlerin birbirine komşu olduğu, toprak damlı evlerinde nergislerin yetiştiği, Cumartesi pazarına bayır köylülerinin üzüm, incir getirip geceyi Merkez Camii’ne yakın hanlarda geçirdikleri elektriği bile olmayan bir Anadolu kasabası. Durağan, kendi halinde akıp giden hayatın içinde bolca narenciye ve yer fıstığı, az da olsa muz yetiştiren Anamurlular; yazı yaylalarda, kışı sahilde geçiren Anamurlular. Arnavut kaldırımı yolların bile lüks sayıldığı, esi çarşıda insanların evine buz götürebilmek için sıra beklediği bir Anamur ve aniden iki büyük sosyal değişiklik; ilki 9 Eylül 1964 tarihinde resmen açılan ve “Kısa Dalga A, Kısa Dalga-A Servisi,  Kıbrıs'ın Sesi, Kıbrıs'ın Sesi Radyosu, Anamur Radyosu, Mücahit Radyosu, Kıbrıs Türk Mücahidinin Sesi, Mücahidin Sesi Radyosu, Anamurluların verdiği isimle zaman zaman Ses Evi, ASMİ veya Anamur Askeri Meteoroloji İstasyonu Komutanlığı, Yarlağan/Yallağan Radyosu” gibi çok farklı isimlerle anılan ve 28 Haziran 1978’e kadar faaliyette olan Kıbrıslıların radyo istasyonu. Diğeri de Akdeniz’in stratejik güvenliğine paralel olarak tesis edilen hava radar mevzii komutanlığı.

    Anamur’da faaliyete geçen bu radyo istasyonuyla hemen hemen aynı dönemde Hava Kuvvetleri Komutanlığı’na bağlı olarak Anemurium/Ören’in hemen üzerinde ve Antalya yolu istikametinde Hava Radar Mevzi Komutanlığı açılır. 1960’lı yıllarda kendi halinde, son derece mazbut, küçük ve kendi yağıyla kavrulan bir kasaba olan Anamur’un radyo istasyonu ve hava radar istasyonu nedeniyle çehresi de değişmeye başlar. Havacı askeri personelin Anamur’a gelmeye başlaması kasabada ticari canlılık yaşanmasına neden olurken sosyalleşme bağlamında da farklı etkinlikler kendini göstermeye başlar. Milli bayramlarda radardan gelen havacı askerlerin geçit törenleri, İskele’de ve radyo istasyonuna yakın bir noktada havacı personel için lojmanların yapılması sonucu bu lojmanlarda kalan personelin Anamurlularla daha sıkı sosyal ilişkilerin içine girmesine neden olur. Radyo personeli ilk zamanlarda Anamurlularla iç içe olma ve karışma konusunda daha ketum olmasına rağmen zamanla onların çekingenliği de ortadan kalkmış, kendilerine verilen barınma yerlerini beğenmeyen ya da uygun bulmayan personelin Anamur’un içinde ev kiralamaya başlamasıyla samimiyet de giderek artmıştır.

    Kıbrıs’la farklı şekillerde bağı, bağlantısı olan Anamurlular açısından da durum son derece uygun hale gelmiş durumdadır. Örneğin Hüseyin Hes bir yandan Anamur’da Atay Eczanesi’nin sahibi Ergün Atay ve kardeşi Bilgin Atay gibi Kıbrıslı bazı akrabalarını ararken Hasan Fehmi gibi bazı personel de Anamur tarihinin peşine düşmüş ve Anamur, Kalınören mezarlıklarında atalarının izini aramıştır. Hüseyin Hes Anamur’u o kadar sevmişti ki vefat ettiğinde de vasiyeti üzerine Anamur’da toprağa verilmişti.

     İşte bir yanda havacı askeri personel ve öte yanda da Kıbrıs ve İngiltere bağlantılı Kıbrıslı Türk radyo personeli benim filatelik hayatıma yön verenler ya da başlamasına neden olanlardır. Hafta sonları ve genellikle Cuma ya da Cumartesi akşamları radarda yapılan tombala çekilişine Anamur’dan da insanların gelmesine müsaade edilmesi o akşamları kelimenin tam anlamıyla yazlık gazinolardaki kadınlar matinesine çevirmekte, evlerde hazırlanan pastalar, börekler, zeytinyağlılar, dolmalar eşliğinde insanlar hoşça vakit geçirmekte ve monoton hayatlarına da bir renk katmaktadırlar. Özellikle radyoculara Kıbrıs’tan ya da İngiltere’den gelen mektupların zarfları ise benim koleksiyonumun can damarı haline gelmiş durumdadır. Hemen bütün personelle tanışıp dostluklar kuran babam Nazmi Keser, kasaplık yapan merhum amcam Saadet ve bakkal/aktar işleten Sabri amcam sayesinde ben de bu güzel insanları tanıma ve tanışma fırsatı bulmuştum çocuk aklımla. 

    1967 yılında başlamıştım ilk defa pul biriktirmeye ama neyin ne olduğunu bilmeden. Zarfların üzerinden makasla kesilmiş pulları toplayıp bir defterin arasına koymakla başlamıştım ilk defa.   1964-1969 arasında Anamur’da görev yapan merhum Ahmet Şevki Cem’in adaya gitmeden önce, Kıbrıs’taki var oluş mücadelesine fedakarca destek veren ve ellerindeki küçücük balıkçı teknesiyle Kıbrıs’a silah götürmek için ilk defa 1958 yılında Kaledran’da sahile çıkan ve o günden sonra “Bereketçiler” olarak adlandırılan Kıbrıs’ın ilk Bereketçileri merhum Burhan Mahmutoğlu ve Celal Mahmutoğlu kardeşlerin, özellikle 1968-1973 döneminde Anamur’da görev yapıp Anamur’da hayata gözlerini yuman Hüseyin Ahmet Hes’in, 1964-1969 döneminde Anamur’da radyoevinde çalışan Tegi Münir’in, Kıbrıs Türk medyasının özellikle rahmetli olmadan önce en popüler isimlerinden birisi olan ve 1964-1968 sürecinde Anamur’da görev yapan Saffet (İsmail) Soykal’ın ve 1965-1971 döneminde Anamur’da görev yapan, ailecek karışıp görüştüğümüz merhum Hasan Fehmi’nin o coşkulu yardım ve desteklerini unutmam mümkün olabilir mi hiç?

     O gün bugündür neredeyse 60 yıla yakın süredir devam ettirdiği ve bugüne kadar katıldığım 56 ulusal/uluslararası yarışma ve sergilerde altın madalyalar kazandığım koleksiyonların temeli hep bu günler aslında. Uzun yıllar araştırdığım ve kitaplaşmak üzere yayınevine teslim ettiğim Anamur Radyosu’na tekrar döneceğiz elbette.

Saygıyla, dostlukla kalın; kitapsız kalmayın.

Ad Soyad(*) Mail Telefon Mesajınız(*) IP Adresiniz 3.142.199.138

Güvenlik kodu